Güneşim küskün dağların ardında
Ağacım baharda yapraksız dondu
Yıldızlar sağır ışık çağrısına
Çiçekler açmadan dalından koptu
Dostlarım uzak kendi dünyasında
Köpeğim öldü, kedilerim satıldı
Sevdiğim düşmüş gurbet diyarına
Tek gururum kaldı, o da kırıldı.
15 Ekim
2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Sırılsıklam”
şiir kitabından
Pencereni açık bırak bu gece
Seninle olmak için geleceğim
Artık yastıklara sarılma canım
Ben gelip de koynuna gireceğim
Tatlı rüyalara girme bu gece
En güzel düşünü getireceğim
Yorgun gözlerle uğurlama canım
Ben melek gibi uçup
gideceğim...
12
Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Babamın Kızı”
şiir kitabından
Koptu sazın en ince teli
Sızladı türküm, uçtu ezgim
Dağları deldi yağmur seli
Ağladı bulut, yok Meleğim.
Gözlerim taş, dillerim kaya
Kapandı sahnem, bitti rüyam
Kırıldı hayal, kaldım yaya
Öldü kahraman, yitti
dünyam.
11 Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Babamın Kızı”
şiir kitabından
Gaflet
kuyusu içinde ümmetine
İslâm
Güneşi’nin ışığı çok uzak
Kör bakan
gözlere, söylemez dillere
Kur’an-ı
Kerîm hidayeti bir şafak
Dünya hayatına esir düşene
Ahiret mutluluğu
diye birşey yok
Gününü gün edip
bayram bilene
Ölüm sözü göğse
saplanmış bir ok.
8 Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Minik Serçe" şiir kitabından
Hani seni unutacaktım
Gözyaşıma bakmayacaktım
Gönlümden silip atacaktım
Hiç birisi olmadı işte!
Hani seni görmeyecektim
Selâm bile vermeyecektim
Göz kaçırıp yan geçecektim
Hiç birisi olmadı işte!
Hani seni anmayacaktım
Tek satır ayırmayacaktım
İçin için yanmayacaktım
Hiç birisi olmadı işte!
4
Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
Hiç yalnız gecede güneş doğar mı
Parıl parıl ışıldar nur saçar mı
Buz kesilen kalbi sıcak tutar mı?!
Söyleme, bitmesin
bu tatlı rüya
Ömür boyu sürsün en güzel sevda!
3
Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
Küçücük dünyamda bir güneş doğdu
Sevgi ışınları serpildi durdu
Gonca güller açtı, dikenler soldu
Şimdi gel, gör beni, ilk defa güldüm
İlk defa bir türkü çalip söyledim..
2
Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Kördüğüm”
şiir kitabından
Ne sevdalar çöktü gönül bağıma
Defterim doldu, yapraklar yırtıldı
Sur kale kaldırdım kalp kıyısına
Cesur bir yiğit burcuna tırmandı.
Şimdi ben nefsimle boğaz boğaza
Amansız savaşla boğuşuyorum
Er meydanı küçük iki düşmana
Özgürlük çağırıyor -gidemiyorum.
1
Ağustos 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Ömrümün Sonbaharı" şiir kitabından
Hayat
ne garip değil mi?!
Yıllar
sonra yine karşılaştık
Hem
de aynı yerde
O
bizim yerimizde…
Tıpkı
eskisi gibi
Aramızdaki
uçurum kayboldu
İçimdeki
kırgınlık yok oldu
Ben
yine sana doğru koştum
Boynuna
atılmak üzere
Seni
seviyorum dercesine
Gözlerinin
mavisine uçmak üzere
Ayaklarına
kapanmak üzere
Senin
için ölürüm diye
İçin
için ağlamak üzere
Koştum;
Eskisi
gibi olsun istedim
İstedim,
ama olmadı
Zaten
de olamazdı
Zaman
zalimsizce silmişti
Yaşadığımız
o deli aşkı
Geride
- hüzünlü bir aşk;
Aşk
hikayesi bırakmıştı...
16
Temmuz 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Kördüğüm” şiir kitabından
Bu kadar
yaban değildim eskiden
Gözlerim
küskün uzağa bakmazdı
Tek hayalim
vardı – beyaz gelinlik
Bir gün per
perişan cöpe atıldı…
5 Temmuz 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Ömrümün Sonbaharı” şiir kitabından
Sokaklar karanlık, sokaklar bomboş
Sokaklar içinde kör kütük sarhoş
Yol uçurum dibi-durdu
o zaman
Bir yabancı geçti yanımdan bir an...
30
Haziran 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Ömrümün Sonbaharı”
şiir kitabından
Tekrar başa dönüp arkadaş olsak
Uzun uzun konuşup zor ayrılsak
Kah
iltifat yağdırıp, kah tartışsak
Yine ister misin, uçuk kaçık yar?
Efendi takılıp nazik davransak
Göz göze bakışıp bir anda korksak
Tatlı
heyecandan nefessiz kalsak
Yine ister misin, uçuk kaçık yar?
Saçımı dağıtıp sonra tarasan
Yüzümü okşayıp hülyaya dalsan
Bir öpücük için içten yalvarsan
Yine ister misin, uçuk kaçık yar?
Şiirler okuyup duygu paylaşsak
Masallar anlatıp
destan yaratsak
Kalbimizi açıp, ürküp
utansak
Yine ister misin, uçuk kaçık yar?
El ele tutuşup beraber olsak
Çocuklar misali kuş
gibi uçsak
Bu deli dolu aşkı
her an yaşasak
Yine ister misin, uçuk kaçık yar?
17 Mayıs 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Kördüğüm”
şiir kitabından
Hani nerde bilmem
en sevdiklerim
Etimde, tırnakta
ten bildiklerim
Canıma bir parça
eklediklerim
Şimdi el oldular,
yazıklar olsun!
Hani nerde bilmem
eski dostlarım
Soframda ekmeği
paylaştıklarım
Hep samimi
duygular açtıklarım
Şimdi el oldular,
yazıklar olsun!
Hani nerde bilmem
çok saydıklarım
Başıma oturtup
taç yaptıklarım
Uğruna dağları
kaldırdıklarım
Şimdi el oldular,
yazıklar olsun!
Hani nerde bilmem
inandıklarım
Günahsız melekle
kıyasladıklarım
Göz nurum sıfatı
yazdırdıklarım
Şimdi el oldular,
yazıklar olsun!
Hani nerde bilmem
can dediklerim
Anne şefkatini
gösterdiklerim
Aynı anda ağlayıp
güldüklerim
Şimdi el oldular,
yazıklar olsun!
31 Mart 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Ömrümün Sonbaharı” şiir kitabından
Ne anlamı vardır kinin, öfkenin
İnsanı yok eden düşman, hainin
Beyni kemiren tükenmez hasedin
Alna sürülen silinmez lekenin.
Ne anlamı vardır çirkin yalanın
Zenginin yaptığı ufak hesabın
Gururun yıktığı büyük sevdanın
Şiddetin vurduğu acı tokadın.
Ne anlamı vardır kırgınlıkların
Kalpte açılan derin yaraların
Hayvanlık, vahşilik, ihtirasların
Şeytanı mutlu eden şaşmaların.
Ne anlamı vardır sahte aşkların
Göklerden indirilen yıldızların
Gerçeği boğan güzel masalların
Masumu aldatan oyuncukların.
Ne anlamı vardır kötülük, şerrin
Gönüllere düşen kara gecenin
Yüzüne yazılan hile garibin
Yüce geçinen zavallı birinin.
Ne anlamı vardır pembe rüyanın
İçine daldığın deniz, deryanın
Bir anda çıktığın engin semanın
Bir karış toprağa bedel dünyanın.
31 Mart
2008, Kırcaali, Resmiye
Mümün
“Ömrümün
Sonbaharı” şiir kitabından
Kaç kez yanıldım,
aşka kurban oldum
İki yüzlü
sahtekâra kul oldum
Param parça
kırıldım, çöplük oldum
Kızgın çöllere
kül gibi savruldum.
Kaç kez vuruldum,
ala ceylân oldum
Aç gözlü avcılara
hedef oldum
Sofralara
kuruldum, yemek oldum
Vicdanlara oturdum,
haram oldum.
Kaç kez
koklandım, yabangülü oldum
Dağlardan
koparıldım, çiğdem oldum
Masaları
süsledim, vazo oldum
Ölmeye mahkûm
bırakıldım, soldum.
Kaç kez itildim,
yerde çamur oldum
Düşmüşler
kervanında yolcu oldum
Kat kat
yuvarlandım, sürüngen oldum
Tek başıma
kalktım, gururlu oldum.
Kaç kez satıldım,
insanlıktan oldum
En az
umduklarımdan düşman oldum
Çaresiz anda daha
güçlü oldum
Haksızlıklara
büyük kalkan oldum.
8 Mart 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Kördüğüm” şiir kitabından
Kulağa ermez Allah’ın selâmı
Gururu kaldırır
yardım kelâmı
Göklere ulaşır cahil
takımı
Bu ortamı kınayıp
gidiyorum.
Zenginlerin sözü altın
tutarlı
Güçlülerin eli geniş,
kapsamlı
Delilerin ahı keskin
nidalı
Bu ortamı kınayıp gidiyorum.
Fesatlık, hasetlik,
çirkinlik ruhu
Başarı yüzsüzlük,
şiddet onuru
Gözyaşları ayıp, çok kötü huyu
Bu ortamı kınayıp gidiyorum.
En saygın duygular nefret ve öfke
Arkanda nöbette insafsız darbe
İnsanlık yabancı, uzak bir yerde
Bu ortamı kınayıp gidiyorum.
Sahtekârlık dostluk, yağcılık, hile
Her an yaşanılan muhteşem çile
Kahraman mutlaka ölür sahnede
Bu ortamı kınayıp gidiyorum.
Tebrikler sedasız, tenkitler sesli
Çiçekler hep diken, çalı şerefli
Medeniyet, kültür nereden belli
Bu ortamı
kınayıp gidiyorum.
29 Şubat 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Babamın Kızı” şiir kitabından
Kara gurbet
gene başımda bela
Gözümde
duman duman tüter sıla
Gizli gizli
ağlarım nazlı yara
Hasret
sancısı yerleşti canıma.
Vakit geldi
çattı anam arkamda
Kapanmaz
yara açıldı bağrımda
Ne yapsam çaresiz,
dönemem yurda
Çırpınır dururum
bitmez yollarda.
Türkçem
unutuldu, sözüm havada
Kulaği
dolduran yabancı nida
Hep üçkağıtçılar
var piyasada
Bir lokma
ekmek aslanın ağzında.
Sokaklar
bomboş, kalabalık rüya
Şehri
gezerim karış karış güya
Yaşar
giderim hayvan hesabına
Aylar yıl
gibi geçer inadına.
Mektuplar ıslak,
haberler uzakta
Ruhum sanki
kaçınılmaz tuzakta
Adım “Gurbetçi”
olur her fırsatta
Dertler
kapımda, şeytanlar azapta
Herkes ekmek
peşinde gündüz gece
Hemşeriler
sık sık kurar imece
Düşman sıkı
fıkı olur gizlice
Kardeş ihaneti
kanar ömrümce.
3 Şubat 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Kördüğüm" şiir kitabından
Elleri dinleme,
eller şerefsiz
Kırma şu
kalbimi, kibir gereksiz
Dil yarası
beter, doktor çaresiz
Vazgeç bu
gururdan, hayat yetersiz
Sevdalar
güzeldir, çirkin olamaz
Sevgiler
nimettir, haram sayılmaz
İnsanlar
umutsuz bir an yaşamaz
Vazgeç bu
gururdan, işe yaramaz
Şan, şöhret
palavra, yüzü güldürmez
Mal, mülk
aldatmaca, aşkı öldürmez
Sevmeyen kimseler
mutluyum demez
Vazgeç bu
gururdan, ömür tükenmez
Yalnızlık Allah’a
mahsus, çekilmez
Can tene girmiş, ölünce terketmez
İki gönül
bir olunca dönülmez
Vazgeç bu
gururdan, Allah istemez
Sahte
gülücükler gerçekten gelmez
Gizlenen
duygular kalplerden düşmez
Dertler, ızdıraplar
kolay silinmez
Vazgeç bu
gururdan, değer verilmez
1 Şubat 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
Baharlar
geldi bir kez kışlarıma
Cesur kardelenler karı eritti
Umut fırtınası
koptu dünyamda
Dertler, kederler
korkarak terketti
Gözlerin değdi
bir kez gözlerime
Gönlüme sıcak güneşi getirdi
Gülücükler
dağıttı yüreğime
Kırmızı güller
bahçeme serpildi
Ellerin değdi bir
kez ellerime
Kalbime çılgın ateşler düşürdü
Pembe hülyalar göründü düşümde
Huzur, mutluluk içimi bürüdü
Sözlerin değdi
bir kez sözlerime
Tatlı muhabbetler
kendi kuruldu
İçten sohbetler koyuldu evimde
Benim de
pencereme bülbül kondu
Aşk oyunu çıktı
bir kez sahneme
Bir sevda
efsanesi tarih oldu
Derin ahlar
çektirdi kaderime
Her anım büyük ızdırapla
doldu
19 Ocak 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Kördüğüm" şiir kitabından
Bıktım senden artık insafsız gönül
Seve seve oldun kanayan bir gül
Bitip tükenmedi gözünde yaşlar
Geri gelmez, gitti boşuna yıllar
Bıktım senden artık insafsız gönül
Heyecanlar yandı, oldu yığın kül
Hep içinde gizli kaldı sevdalar
Kalbim tek bir mezar, gömük acılar
Bıktım senden artık insafsız gönül
Çalılara kondun, kesildin bülbül
Göğe çıkardığın şerefsiz kullar
Acımadan vurdu, kırıldı sazlar
Bıktım senden artık insafsız gönül
Ne menekşe koktun, ne de bir sümbül
Dikeni okşadın, coştu yaralar
Yaşarken öldürdü adi alçaklar
Bıktım senden artık insafsız gönül
Gerçeğin önüne çektin kara tül
Uğruna öldüğün onca insanlar
Canından bezdirdi, geldi hazanlar...
12 Ocak 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Ömrümün Sonbaharı" şiir kitabından
Uyma el
sözüne, hasetlik düşman
Delme şu
kalbimi, zaten perişan
Sor beni
sarafa, tertemiz vicdan
Saçının
teline kurban olsun can.
Suratım hep
asık, gülmez yüzlerim
Gururum çok
ezik, geçmez sözlerim
Sensiz
yaşayamam, gelmez ecelim
Artık dayanamam,
bitti mecalim.
Aşkımı
deneme, çareler yalan
Sabrımı
sınama, Allah’tan ferman
Boşuna
çabalar, ayrılık pişman
Bu kutsal
sevdamız büyük bir destan.
Bakışın
buğulu, dertlerin belli
Kafanı
kaldırma, gözlerin nemli
Arkanı
dönme, deliller o denli
Bırak deli
aksın gönlünün seli!
İnkarlar
gülünçtür, sezgiler farklı
Bağrında
saklıdır, sorgular aklı
Duygusuz
insanlar neye yararlı
Kır şu
inadını, olsun hayırlı!!!
6 Ocak 2008,
Kırcaali, Resmiye Mümün
"Kördüğüm"
şiir kitabından
Kalbim kördüğüm, dumanlı başım
Gam gerçek dostum, keder arkadaşım
Gözüm sel pınarı, kanlı gözyaşım
Bir sevda masalı olmuş yoldaşım
Hasretım tükenmez, çekilmez acım
Tellerim kırılmış, çalınmaz sazım
Yoktur yaralara merhem, ilâcım
Bir türkü söyle gönlümde sultanım
Umut en son nefes, vazgeçmek azdır
Çile örgü örmüş, ağlarım dardır
Kader tuzak
kurmuş, dağlarım kardır
Bir şiir oku derdime devadır
Dillerim tutulmuş, avazım kesik
Sitemler yorulmuş, figanım yitik
Havalem sunulmuş, çareler bitik
Bir ağıt yak, cenazem sana gelik
Güneşim doğmaz, dünya
kara zindan
Ayım, yıldızlarım, hepsi kırılgan
Yollarım kaybolmuş, elimde Kur’an
Bir ışık gönder ahirete burdan!
5 Ocak
2008, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Ömrümün Sonbaharı" şiir kitabından
Artık benim güneşim doğmayacak
Kara günümü aydınlatmayacak
Yoluma nur ışığı saçmayacak
Şimdi mutlu musun mutluluğuma?!
Artık yıldızlar hiç parlamayacak
Aşıklara şahitlik
yapmayacak
Dünyaya müjdeler dağıtmayacak
Şimdi mutlu musun mutluluğuma?!
Artık gözlerim güzel gülmeyecek
Izdırap,
kederler gizlenmeyecek
Çevreye neşe, huzur vermeyecek
Şimdi mutlu musun mutluluğuma?!
Artık kalbim sevgiyi bilmeyecek
Hiç kimseleri candan sevmeyecek
Nefret, öfke düşmandır demeyecek
Şimdi mutlu musun mutluluğuma?!
Artık çocuklar masum olmayacak
Gönlümü fethedip kutlamayacak
Anne sevdasını yaşatmayacak
Şimdi mutlu musun mutluluğuma?!
30 Aralık 2007, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Kördüğüm”
şiir kitabından
İstemem, gelmesin yeşil baharlar
Ağlayan gözlerim varsın gülmesin
Hayallerle süslü aydın ufuklar
Bir an için yolumda görünmesin!
İstemem, gelmesin kapıma aşklar
Acı hüsranlarda kalbim yanmasın
Maddiyatın hükmü geçen sevdalar
Ne kadar olursa, uzakta kalsın!
İstemem, gelmesin yanıma dostlar
Derin yaralar bağrımda açmasın
Özveriden yoksun bu sahtekârlar
Düşmanlardan beter, hiç yaklaşmasın!
İstemem, gelmesin pembe rüyalar
Bambaşka dünyalar aklı sarmasın
Yeryüzünden yüksek uçan insanlar
Beni liman bulup konaklamasın!
İstemem, gelmesin beklenen yazlar
Gerçek mutluluk bana haram olsun
Her gün yapılan dönülmez hatalar
Hayatımı karartıp kutlu olsun!
27
Aralık 2007, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Ömrümün
Sonbaharı” şiir kitabından
Yeter artık
bitsin bütün kavgalar
İnsanlar
birbirini hiç kırmasın
Dil yarası
acı yetmez ilâçlar
Ağızlar
kapansın, hiç konuşmasın!
Yeter artık
bitsin çirkin yalanlar
Kimse
aldanıp tuzağa düşmesin
Kişilik
onuru kaldırmaz lâflar
Acıma
duygusu hissedilmesin!
Yeter artık
bitsin geç Osmanlılar
Evlilikler
yıkıp tarih olmasın
İki genç
hayatı dikmez yamalar
Ufacık
çıkarlara satılmasın!
Yeter artık
bitsin kötü olanlar
Hasetlik,
fesatlık fırsat bulmasın
Nice
haksızlığı gerçek yapanlar
Cehenneme düşsün,
iflah olmasın!
Yeter artık
bitsin korkunç savaşlar
Çocuklar
dünyada mutlu yaşasın
Ciğerimi
yakar kıyılan canlar
Allah’ım
her yere barış taşısın!
26 Aralık 2007, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Babamın Kızı" şiir kitabından
Çekin pis
ellerinizi üstümden
Kötü
niyetinizi süslemeyin
Gözüm
doymuş sevgi gösterisinden
Aşk
sömürüsünü sanat bilmeyin
Çekin
nefesinizi üzerimden
Kokunuzu
içime sindirmeyin
Genzim dolmuş
pahalı parfümlerden
Zibidi oynayıp
sarhoş etmeyin
Çekin yalan
sözlerinizi benden
Başımı
döndürüp sersem etmeyin
Gönlüm
yorulmuş tatlı övgülerden
Boş konuşup
zorunla güldürmeyin
Çekin
kendinizi emellerimden
Masum hayalleri
engellemeyin
Canım
yanmış insanların şerrinden
Şeytana
hizmet edip sevinmeyin
Çekin
yardım elinizi üstümden
Ebedî
şükrana mahkûm etmeyin
Usandım
borcum olan minnetlerden
Ömrümce
bağlayıp zincirlemeyin
24 Aralık 2007, Kırcaali, Resmiye Mümün
“Kördüğüm” şiir kitabından
Kır kalbimi paramparça, acıma
Ben toplarım gene kırıklarımı
En ağır darbeyi indir sırtıma
Ben atarım gene vurgunlarımı
Deli fırtına gibi çık karşıma
Ben sararım gene boralarımı
Her geçen günle biraz daha fazla
Ben öderim gene hatalarımı
Buz kesen bakışını kaydır yana
Ben silerim gene gözyaşlarımı
Bir selamı
bile çok gör, aldırma
Ben dikerim gene yaslı başımı
İğneli sözleri sapla bağrıma
Ben çekerim gene acılarımı
Haydi, durmadan küfür
et inada
Ben tıkarım gene kulaklarımı
Yüzüme tükür insan arasında
Ben yıkarım gene kusmuklarımı
Çamura it düşmüşler kervanına
Ben alırım gene
gerçek hakkımı
17 Aralık 2007, Kırcaali, Resmiye Mümün
"Kördüğüm" şiir kitabından
Bizim oralarda bahar tez gelir
Kuşlar erkenden tellere dizilir
Ağaçlar çiçek çiçek öbeklenir
Menekşe burcu burcu koku verir
Bizim oralarda dağlar yüksektir
Kemikdağ heybeti tarihî yerdir
Dereler çağlar, sanki şelâledir
Yamaçlar vardır, elmas beldesidir
Bizim oralarda çocuklar erdir
Küçük yaşta büyüklere özenir
Pırlanta kalpleriyle böbürlenir
Büyük adam olmak hayal değildir
Bizim oralarda insan güzeldir
Birbirine düşkün, gündüz gecedir
Kır işleri cümbüşlü imecedir
İnsanlık en şerefli meseledir
Bizim oralarda sıla her şeydir
Ana, baba, evlât değerindedir
Gönüle yapışık ciğer paredir
Özlemi bitmez ölümsüz sevgidir
13 Aralık 2007, Kırcaali, Resmiye
Mümün
İnsanın yaratılışının sırrı Tüm mahl û kata rahmetle bakışı İslâmiyetin değişilmez şartı Kâinatı s armış ilâhî aşkı . Müs...
