Huzurevi

Yanına gelenin, gidenin mi var

Halini, hatrını soranın mı var

İki çift tatlı söz diyenin mi var

Böyle yaşamayı hak etmedin sen!

 

Ömrünce didindin, sonra ne oldu

Teşekkür yerine tekme mi vurdu

Yüreğin burkuldu, umudun soldu

Böyle yaşamayı hak etmedin sen!

 

Gözlerinin rengi uçtu, kayboldu

İnce bir sızı kalbine koyuldu

Bağrına kırgınlık çöktü, oyuldu

Böyle yaşamayı hak etmedin sen!

 

Oysa ne hayaller seni coşturdu

Damatlar, gelinler evine doldu

Boy boy torunlar dizine oturdu

Böyle yaşamayı hak etmedin sen!

 

Bir gün karşında huzurevi oldu

Yaşlı sakinleri aileni kurdu

Birazcık mutluluk öyle çok zordu

Böyle yaşamayı hak etmedin sen!

 

Gözyaşın yalnızlık, gözyaşın yalnız

Ölüm gelecektir, isyan faydasız

Pişmanlık kapında, fakat zamansız

Böyle yaşamayı hak etmedin sen!

 

23 Aralık 2008, Kırcaali, Resmiye Mümün

“Minik Serçe” şiir kitabından