Kaderim sensin,
Allah’ım istedi
Ruhuma yârsın,
kanıma işledin
Gökyüzümde güneş
senden gizlendi
Her şeyim oldun,
canımdan çok sevdim
Düşmanlar çıktı,
bir an ürkütmedi
Elim elinde hâla
düşürmedin
Onurum kırıldı,
asla bitmedi
Gözlerim ışıyor,
ilk kez sevildim
Mor menekşem
soldu, sevdam solmadı
Nur ışığım dedim,
hiç unutmadın
Dallar kurudu,
ağaçlar yılmadı
Yaprak bürüdü,
çiçeksiz kalmadım
Çareler öldü,
umudum ölmedi
Güzeller güzeli,
nasıl sevmedin
Ger gör ki,
herkes üstüme diklendi
Aşkım kale oldu,
mabet diktirdim.
24 Nisan 2009,
Kırcaali, Resmiye Mümün
"Babamın Kızı" şiir kitabından
Няма коментари:
Публикуване на коментар