Öldüm Kasabada

 

Götür beni buradan senin diyarına

İlk kez nefes aldığın o küçük dünyaya

Hayal meyal gördüğüm gerçekçi rüyaya

Kader deme, bırakma, öldüm kasabada!

 

Götür beni buradan senin toprağına

Soğuk suyunu içtiğin köy pınarına

Yanık türkü söylediğin yol kenarına

Kader deme, bırakma, öldüm kasabada!

 

Götür beni buradan senin ormanlara

Dağlara tırmanan bayırak yamaçlara

Gökyüzüne ulaşan alçak doruklara

Kader deme, bırakma, öldüm kasabada!

 

Götür beni buradan senin komşulara

Saf yüreği yansıyan güzel insanlara

Saçmalayıp duran, aptalsı bakanlara

Kader deme, bırakma, öldüm kasabada!

 

Götür beni buradan senin ovalara

Hâlâ tütüne kokan çorak tarlalara

Dere boyuna dizdiğin taş, kayalara

Kader deme, bırakma, öldüm kasabada!

 

Götür beni buradan senin kabristana

Cami avlusunda yatan pir, evliyaya

Allah’a kavuştuğun çok özel alana

Kader deme, bırakma, öldüm kasabada!

 

28 Mart 2009, Kırcaali, Resmiye Mümün

“Sırılsıklam” şiir kitabından